Zapraszamy do zapoznania się z materiałami pomocniczymi do wspólnotowej lektury Pisma Świętego i dzielenia się Słowem Bożym na kolejny miesiąc
Temat: Modlitwa zjednoczonych dzieci Bożych, przebaczenie bliźniemu warunkiem otrzymania przebaczenia Boga (Mateusz 6, 9-15)
Rozważania w języku polskim
Rozważania w języku francuskim
Zapraszamy do lektury!
Duchowe przygotowanie do Jubileuszu Zgromadzenia, rok 2019, grudzień.
Kończąc rok pokuty i pojednania z Bogiem i siostrami, jesteśmy zaproszone w duchu, aby odmówić razem modlitwę, która jednoczy dzieci Boże we wspólnym westchnieniu do Abba.
Rozważając modlitwę Pańską, możemy zauważyć, że tę modlitwę w znanej nam formie przytacza tylko Mateusz i Łukasz. Jeśli jednak uważnie będziemy czytać Ewangelię św. Jana, zobaczymy, że ona również zawiera modlitwę ?Ojcze nasz?, ale modlitwa ta jest odmawiana przez Jezusa w wieczerniku i odzwierciedla Jego istotową relację do Ojca. (Rozdziały 14-17) Jezus mówi do Ojca, mówi nam o Ojcu, a także wprowadza nas w tę relację przez łaskę dziecięctwa. Duchowym streszczeniem modlitwy Jezusa do Ojca, albo swoistym komentarzem do modlitwy ?Ojcze nasz? mogą być słowa: Objawiłem im Twoje imię i nadal będę objawiał, aby miłość, którą Ty Mnie umiłowałeś, w nich była i Ja w nich. Trwanie w Imieniu Abba, oznacza też trwanie w życiu wewnętrznym Trójcy Świętej, gdzie razem z naszym Bratem i Oblubieńcem, mówimy do Ojca Abba mocą Ducha Świętego, rozlanego w naszych sercach, ale w życiu siostrzanym oznacza to praktykowanie prawdziwej miłości.
Jako komentarz do modlitwy ?Ojcze nasz? mogą nam posłużyć słowa Naszego Ojca Założyciela, kiedy pisze o wzajemnej zależności miłowania Ojca i braci, oraz o wspólnym uczestnictwie w życiu Trójcy – Miłości, które owocuje tym, że stajemy się prawdziwą rodziną ?Dzieciątkową?: ?To Słowo ? Bóg-Dziecię, opowie wam o Ojcu, który tak świat ukochał, że Syna swego dał! To Słowo wam powie, jak Ono się wyniszczyło, do żłobu, do Krzyża, do Chleba, z miłości dla Ojca i dla braci; to Słowo wytłumaczy wam, jak ta miłość Ojca i Syna przelała się w serca wasze przez Ducha Świętego, który wam jest dany, abyście były dziećmi Bożymi i siostrami (?) to Słowo Boga ? to Dziecię Miłości poprowadzi was do Ojca i Syna i Ducha [Świętego], do Trójcy Najświętszej, aby ta wasza mała rodzina ?Dzieciątkowa?, jako kropelka miłości zlała się z nieskończonym morzem Miłości Trójcy Najświętszej, i przez to zlanie się z morzem, sama z kropelki stała się morzem. A potem? żyjcie miłością ? tam w górze w Boskiej Miłości, tu ? we wzajemne miłości! Bo ?przykazanie nowe daję wam, abyście się wzajemnie miłowały, jakom Ja was umiłował??, bo ?to jest przykazanie moje?? bo ?to wam przykazuję, abyście się wzajemnie miłowały?[J 13, 34; 15, 12-17][1].
Św. Teresa z Avila zauważa, że wypełnienie słów modlitwy Pańskiej ?jako i my odpuszczamy naszym winowajcom? jest sprawdzianem prawdziwego zjednoczenia z Bogiem: ?Zauważcie, siostry, że mówiąc te słowa: jako i my odpuszczamy, Pan uważa to za rzecz dopełnioną. Pamiętajcie więc, że jeśli dusza obdarzona łaskami, jakich Bóg zwykł użyczać tym, których podniesie do stanu doskonałej kontemplacji, nie będzie miała niezachwianego postanowienia i w danym razie postanowienia tego nie spełni, odpuszczając wszelką, choćby najcięższą krzywdę, nie mówiąc już o tych błahych drobnostkach, które się na świecie uznaje za obrazę ? taka dusza niech nie ufa swej modlitwie. (?) Dusze, poznawszy już, że Bóg sam jest wszystkim, nie zatrzymują się wiele na tym, co przemija. W pierwszym poruszeniu wielka krzywda, ciężka zelżywość może wywołać w nich przykre uczucie, ale nim jeszcze to uczucie zdoła przeniknąć do woli, rozum przybywa jej na pomoc i jakby sztandar krzyża w ich sercu podnosi, iż przed nim, naturalne to uczucie przykrości wniwecz się obraca i niknie bez śladu?[2].
Tłumaczenie greckiego oryginału rozważanego wersetu z Ewangelii św. Mateusza dosłownie brzmi: ?jako i my uwolniliśmy dłużników naszych?. To sformułowanie przywołuje w pamięci przynajmniej dwa fragmenty biblijne. Pierwsze o istocie Jubileuszu w Ewangelii Łukasza: ?wysłał mnie ogłosić wziętym do niewoli uwolnienie? (Łk 4, 18) oraz przypowieść o dłużnikach (Mt 18, 23-25). Ta ostatnia jest jakby ilustracją rozważanych słów modlitwy Pańskiej ?i przebacz nam nasze winy, jak i my przebaczamy tym, którzy przeciw nam zawinili? (Mt 6, 12). Połączenie tych dwóch fragmentów w kontekście modlitwy ?Ojcze nasz? ponownie nas zaprasza do uwolnienia naszych dłużników z więzienia naszego serca. Ponieważ tak naprawdę, uwalniając przez przebaczenie więźniów naszego serca, same stajemy się wolne wolnością synów Bożych.
Św. Teresa od Dzieciątka Jezus u kresu życia pokazuje nam doskonały przykład miłości do Ojca i braci. Zwracając się do Ojca, łączy się ze swym Oblubieńcem w tym pragnieniu, aby wszyscy kosztowali chwały nieba, gdzie dokona się prawdziwe zjednoczenie wszystkich dzieci Bożych: ?Ojcze, chcę, aby także ci, których Mi dałeś, byli ze Mną tam, gdzie Ja jestem. Oto Panie, co pragnę powtarzać za Tobą, zanim ulecę w Twoje ramiona. Czy może jest to zuchwalstwem? Ależ nie, wszak od dawna pozwoliłeś mi być śmiałą wobec Ciebie. Jak ojciec syna marnotrawnego powiedział do swego pierworodnego, tak Ty rzekłeś do mnie: „WSZYSTKO moje do ciebie należy”. Moimi są zatem Twoje słowa, o Jezu, i mogę posługiwać się nimi, by sprowadzać na dusze złączone ze mną łaski Ojca Niebieskiego. Lecz mówiąc, Panie, że pragnę, aby ci, których mi dałeś, byli ze mną tam, gdzie Ja jestem, (?) chcę Cię prosić, byśmy kiedyś wszyscy złączyli się w Twym pięknym Niebie. (?) mam śmiałość prosić Cię, byś umiłował tych, których mi dałeś, jako i mnie miłujesz? [3].
Dzieciątko Jezus, umiłowany Synu Ojca, dziękujemy Ci za ten rok przeproszenia, przebaczenia i pojednania, kiedy możemy otworzyć więzienia naszego serca i otrzymać Twoje przebaczenie. Daj nam Duch Świętego, aby zjednoczył nas we wspólnym wołaniu do naszego Ojca i uczynił nas prawdziwymi siostrami w obcowaniu. Amen.
s. Sofija Ošmjanska
[1] O. Anzelm, Droga do miłości doskonałej, s. 600.
[2] Św. Teresa z Avila, Droga do doskonałości, 36, 8-9.
[3] Św. Teresa od Dzieciątka Jezus, Rękopisy autobiograficzne, Rękopis C, 34r.